Για αρκετές δεκαετίες, η κιτρική κλομιφαίνη χρησιμοποιούνταν ως την πρώτη επιλογή για ωοθυλακική διέγερση σε ανωορρηκτικές υπογόνιμες γυναίκες με Σύνδρομο Πολυκυστικών Ωοθηκών.
Όμως, η κιτρική κλομιφαίνη έχει αντιοιστρογονική δράση με αποτέλεσμα να αναστέλλει την ανάπτυξη του ενδομητρίου και να αυξάνει την γλοιότητα της τραχηλικής βλέννας. Αντιθέτως, η λετροζόλη, ένας αρωματικός αναστολέας, μπορεί να επάγει την ωορρηξία επηρεάζοντας λιγότερο άλλους μηχανισμούς.
Σύμφωνα με τα αποτελέσματα προγενέστερης επιστημονικής ανασκόπησης, καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι η χρήση λετροζόλης βελτιώνει τα ποσοστά ζωντανών γεννήσεων και κυήσεων σε ανωορρηκτικές γυναίκες με Σύνδρομο Πολυκυστικών Ωοθηκών σε σύγκριση με τη χρήση κλομοφαίνης. Όμως, οι μέχρι σήμερα καταγεγραμμένες μελέτες στερούν τυχαιοποίησης και χρήσης διπλής τυφλής δοκιμής.
Για το λόγο αυτό, οι συγγραφείς σχεδίασαν μια τυχαιοποιημένη ανάλυση για να συγκρίνουν τα ποσοστά κυήσεων ύστερα από χρήση λετροζόλης σε γυναίκες με Σύνδρομο Πολυκυστικών Ωοθηκών σε σύγκριση ύστερα από χρήση κιτρικής κλομιφαίνης.
Συγκεκριμένα, 159 γυναίκες διαγνωσμένες με Σύνδρομο Πολυκυστικών Ωοθηκών επιλέχθηκαν τυχαία για να λάβουν κιτρική κλομιφαίνη ή λετροζόλη για ωοθυλακική διέγερση. Οι συμμετέχοντες κατηγοριοποιήθηκαν σύμφωνα με τον δείκτη μάζας σώματος (BMI). Για τη μελέτη ακολουθήθηκε ένα δοκιμασμένο πρωτόκολλο και η θεραπεία συνεχίστηκε για εως 6 συναπτούς κύκλους μέχρι την επίτευξη εγκυμοσύνης. Γυναίκες που δεν επιτύχανε σύλληψη ακολουθώντας το πρώτο σχήμα αγωγής συνεχίσανε λαμβάνοντας το δεύτερο σχήμα θεραπείας μετά από μια περίοδο 6 εβδομάδων χωρίς λήψη φαρμάκων.
Η έναρξη της ωορρηξίας ελέγχθηκε υπερηχογραφικά και επιβεβαιώθηκε μετρώντας τα επίπεδα της προγεστερόνης στα μέσα της ωχρινικής φάσης. Σύμφωνα με τη μελέτη, η χρήση λετροζόλης απέδωσε ιδιαίτερα υψηλά ποσοστά κλινικών κυήσεων σε σύγκριση με τη χρήση κιτρικής κλομιφαίνης (61,2% έναντι 43,0%) και επιπλέον, απαιτούνταν λιγότεροι κύκλοι για την επίτευξη εγκυμοσύνης (4 έναντι 6 κύκλων). Τα ποσοστά ζώντων γεννήσεων δεν διέφεραν ιδιαίτερα ανάμεσα στα 2 φάρμακα, αν και ήταν υψηλότερα μετά από τη χρήση λετροζόλης.
Συνοψίζοντας, η μελέτη αυτή ενισχύει τα στοιχεία που υποστηρίζουν ότι η χρήση λετροζόλης παρέχει υψηλότερα ποσοστά ωοθυλακικής διέγερσης σε σύγκριση με τη χρήση κιτρικής κλομιφαίνης σε γυναίκες με Σύνδρομο Πολυκυστικών Ωοθηκών.